Düslerimizde kendi savasimizin icine düsen bir savasci oluruz. Kendimizle barismak icin kendi kanimizla boyanma cesaretine ihtiyac duyariz. Aktiginda bizi kan kirmizisina boyayan sey tam da kendi damarlarimizin icinde dolasir cünkü. Bilincdisimiz bize kendimizden haberler getirir. Kendimizden bile sakladigimiz o görkemli kahraman, sesini bize duyurmak ister. Oysa biz en az kendimizle konusur, en zor kendimizle bulusuruz. Bilincimizin perdeledigi günesimiz gecenin karanliginda düslerimizde parlar oysa. Aktif hayal gücü ve düslerimizle icimizi calisiriz. Bilindik bilgi ve dizgelerin cok ötesindeki kendimizi bulma yoluna düseriz.Bazen henüz görmedigim düslerimde beni bekleyen -henüz bilmekten uzak oldugum- kendimin oldugunu düsünür, heyecanlanirim. Tam da bu heyecan, yeni düsleri cikarir derinlerden. Neyin geldigine bilincimle bakarsam belki de en degerli hediyeyi kaciririm. Düsü dehsete ceviren o disleri uzamis melun adamin, icimden cikarmam gereken kudretli ve olgun pencelerim oldugunu bilemem. Onu bilincin yargilarindan uzak bir magaraya kaciririm o vakit. Orada beraber calisiriz.Elinizdeki kitabin icinize inen merdivenin bir basamaginda, yukari cikardiklarinizin gün isigina kavusma aninda, en derininizdeki magaranizin duvarlarinda, icinizi calisacaginiz calisma masasinin üzerinde yaninizda olmasini umut ederim ey okur. En cok da kendini okuyacak olan görkemli okur.- Cem Mumcu
ISBN:
